برای مشخص نمودن عملکرد دستکشهای محافظ در برابر گرما یا آتش، استاندارد EN 407 تدوین شده است. این استاندارد میزان محافظت از دست در مقابل آسیب های احتمالی ناشی از تماس با اشیای داغ،کار در محیط با گرمای بالا و شعله را ارزیابی کند. سنجش در این استاندارد با استفاده از تصویرنگاری گرما و شعله بیان می شود. نتیجه ی آزمایش به صورت نشان استاندارد و 6 عدد نمایش داده می شود. هر یک از اعداد ضریب مقاومت در برابر یک نوع خطر گرمایشی است که هر چه این عدد بیشتر باشد مقاومت دستکش نیز بالاتر خواهد بود.
A – مقاومت در برابر اشتعال پذیری
این عدد بر اساس مدت زمانی که مواد پس از برداشته شدن منبع احتراق به سوختن و اشتعال خود ادامه میدهند، تعیین میشود. در این استاندارد درزهای دستکش پس از مدت زمان احتراق 15 ثانیه از هم جدا نمیشوند.
B – مقاومت در برابر لمس حرارت
این عدد محدوده دمایی را مشخص می کند که در آن کاربر حداقل 15 ثانیه احساس درد نخواهد کرد. (100-500 درجه سانتی گراد) اگر در این استاندارد رتبه 3 یا بیشتر درج شود محصول باید حداقل انتظارات در سطح 3 را برطرف نماید در غیر این صورت به عنوان سطح 2 شناخته خواهد شد.
C – مقاومت در برابر حرارت همرفتی
عدد این بخش با توجه به مدت زمانی که دستکش انتقال گرما از شعله را به تاخیر میاندازد مشخص می شود. رقم این ستون فقط در صورتی ذکر می شود که سطح 3 یا 4 در تست اشتعال بدست آید.
D – مقاومت در برابر حرارت تابشی
با توجه به مدت زمانی که دستکش انتقال گرما از منبع تابشی را به تاخیر میاندازد. سطح عملکرد فقط در صورتی ذکر می شود که یک سطح عملکرد 3 یا 4 در تست شعله ور شدن بدست آید.
E – مقاومت در برابر قطرات ریز فلز مذاب
این بخش بر اساس تعداد قطره های فلز مذابی که نمونه دستکش تحمل میکند، عدد گذاری می شود. سطح عملکرد فقط در صورتی ذکر می شود که سطح عملکرد 3 یا 4 در تست اشتعال پذیری به دست آید.
F – مقاومت در برابر قطرات درشت فلز مذاب
عددگذاری این بخش بر اساس وزن فلز مذاب مورد نیاز برای ایجاد سوختگی یا فرورفتگی در پوست شبیه سازی شده است که مستقیماً در پشت نمونه دستکش قرار می گیرد. اگر قطرات فلزی به دستکش متصل شود یا نمونه آن مشتعل شود ، آزمایش شکست خورده تلقی میگردد.